«  انالله وانا الیه راجعون  »

من مانده ام مهجور از او          بیچاره و رنجور از او

گویی که نیشی دور از او          در استخوانم می رود

گفتم به نیرنگ و فسون           پنهان کنم ریش درون

پنهان نمی ماند که خون           بر آستانم می رود

در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی، جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکونی، آغازی بی پایان را می سراید.

خبر کوتاه بود و بسیار تکان دهنده،فرزندی دلبند که ملهم از هاتف کوی عشق بود عزم سوی دوست نمود .

با پروازش بازماندگان را در غمی جانکاه از جدایی تنها گذاشت تا بمانند و یادآوری عطر خاطره های بجا مانده از یاد نیکش.....

واژه ها به یاری ذهن نمی آید آنگاه که حجم اندوه راه نفس را می بندد و راهی نیست جز گریستن و گریستن و گریستن و...

در نهایت بهت وماتم وناباورانه ، فرزند برومند سرکارخانم دکتر صدیقه کاظمی استاد فرهیخته وعضوهیئت علمی این پردیس (سرپرست اسبق پردیس شهید هاشمی نژاد)

جوان ناکام مرحوم مغفور شادروان محمد رضا کاظمی (دانشجوی رشته پزشکی)

بر اثر سانحه غمبار تصادف به دیار باقی شتافت وبا رفتنش قلب پدر ومادروخانواده وبستگان ودوستان و... رابه درد آورد .

صمیمانه این مصیبت جانکاه را به سرکارخانم دکتر کاظمی ،خانواده بزرگوارشان وسایر وابستگان غم دیده تسلیت عرض نموده ،برای آن عزیز درگذشته غفران ورحمت بی کران الهی وبرای بازماندگان صبر واجر مسئلت داریم.

امید است که روح بلندآن مهربان فرزند ، آسوده از همه رنج های بی شمار دنیا، در حریم امن الهی آرام گیرد.